Thursday 12 November 2015

Waarin ek bietjie kerm oor ons jaarnbedryf

Daar's iets wat te groot is vir my brein, ek wil dit nie verstaan nie.

Ons jaarn-industrie beleef 'n kleinerige ontploffing, in die sin dat ons meer en mooier jaarns beskikbaar het as in 'n baie lang tyd. 

Ons jaarn-industrie is soos 'n baba  wat nie floreer nie, al kry hy bottels en bottels moedersmelk...As jy nie in Pretoria of Johannesburg of Kaapstad is nie, of 'n goeie internetverbinding en bietjie meer as savvy het nie - gaan jy nie weet van 'n kwart nie. 

Ons woon in 'n land wat wol uitvoer, na ander lande toe , waar dit gekleur word en 'n etiket kry...en ons koop dit ten duurste (as ons dit in die hande kan kry!) as Madeline Tosh.   

Ons hekelaars gaan na die wolwinkels op die dorp en daar's net akriel, en die verkoopsdame trek haar skouers op, sy weet nie van iets anders of beter, en stel ook nie belang nie. 

Die wolwinkeleienaar probeer, sy wys die nuwe mooi merino of katoen...nee dankie, en links swenk hul na die rak met klipharde oranje plastiek.

Of mense stéel die wol! Maar net die goeies.

Ons oumas wil nét met Mirage hekel, want hul doen dit al 60 jr lank, en "dis sterk en dit hou". 

'n Vrou vra waar kan sy mooi, goedkoop wol vir haar ma koop, want dié kry swaar...maar sy is nie bereid om met haar Queenspark-pakkie in haar Mercedes te klim en drie blokke verder ordentlike, plaaslike gekleurde, natuurlike vesel te gaan koop nie, want dis darem duur.  
Ag vrekkit, nie eens Pure Gold nie. 

Dis darem net te duur vir haar. 

-0-

Ek het dié week beleef hoe 'n vrou kom kyk wat ek doen daar langs die swemles. Sy voel-voel so aan my werk (sy kan bietjie brei, sê sy) en vra - maar wat is dié? Dis régte wol, nè? (Vinnis Bambi).
Ek verduidelik van bamboes/katoenmengsel en sy kan dit nie glo nie, hoe mooi dit is, hoe sag dit voel, die ongelooflike mooi effek wat daardie jaarn het nie.

Ongelukkig word Bambi opgeskort, om welke rede ook al, ons verloor een van ons mooiste jaarns in die mark.  

-0-

Ek het kratte vol van die mooiste jaarns - merino,  sybokhaar, katoen, bamboes, mengsels, linne dunnes, dikkes, ek vertel waar ek dit koop of bestel - ek wys dit graag vir enigeen, sodat hul kan sién wat is beskikbaar, selfs met ons swak rand kán ons móoi jaarn koop...maar dis nie hier,  aan die Tuinroete, in winkels nie.  Net nie beskikbaar nie.  Of dis net by aanlynwinkels, maar dis 'n gesukkel, want sy het nie internet nie, of 'n kredietkaart nie, of weet nie hoe nie, of die aanlynwinkel is maar leeg, of nie opgedateer nie. 

Of die leweransier wil nie vir hierdie een winkel lewer nie weens watse rede ookal, maar sal net vir 'n ander.  

Of daar is 'n grote warehouse vol jaarn, maar die natuurlikes sit so in die hoekietjie.

Of ons ry maar oor die berg vir die volle keuse van African Expressions.  

Régtig??  Kan ons dit bekostig?

Ons sit in die middel van 'n hekelgier soos wat daar seker die ontstaan van die granny square seker nog nie was nie, maar dit gaan - ongelukkig - nie vir altyd hou nie.  Onthou kraletjiewinkels - waar is hulle nou?  Soos enige ander gier, gaan hekel ook oorwaai, en dan gaan net die ware hekelaars oorbly - en as ons jaarnbedryf nie gesond is nie, gaan hy afsterf, gaan die verskaffers moet deure toemaak.  Sorry to say - as jy nie genoeg ondersteuners het (lees kliënte, wat kóop) nie, gaan jy moet oppak en sê dit was nou lekker. 

Hoe bitter jammer sal dit nie wees nie.  

Daar is nie plek vir eksklusiwiteit, of 'n gebrek aan besigheidsin, of laksheid, of ek-help-vir-jou-maar-nie-vir-jou nie.  Die bedryf is te klein.  Ons is te min wat jaarn koop. Ons is te min wat goeie jaarn koop.  Ons sal 'n kultuur moet kweek, 'n bewustheid van kwaliteit, en die waarde van natuurlike, éie produkte.

Ek kyk wolle op oorsese webblaaie, hul aanlynwinkels, ek sien die mooiste goed daar - duur wel, ja, maar die verskeidenheid!  En dan is Swede 'n derde van die grootte van Suid-Afrika.


Ek weet nie hoe gaan ons hierdie skip draai nie. 


So wat doen ek? Ek maak vriende met my plaaslike LYS.  Sy kan vir my wolle bestel, die wat ek nie self kan of wil bestel van elders nie.  Haar winkel is klein, maar sy ken haar storie, en haar jaarn.  Of ek ry oor die berg vir die wat sy nie kan kry nie.  En verder - kom ek daarsonder klaar.  Of dit moet wag tot ek eendag weer voor 'n rak elders kan gaan staan.

Monday 20 July 2015

Die koste van patroondiefstal


Hier is 'n baie vereenvoudigde voorbeeld van die implikasies van patroondiefstal:

Verbeel jou Petro Patroon, 'n tuisblyma/deeltydse/werker, of selfs voltyds.  Sy hekel/brei graag en ontwerp patrone om hul inkomste aan te vul/bydrae te lewer tot die huishouding/te oorleef/spaar vir 'n oorsese reis.  Sy verkoop haar patrone teen R20 aanlyn. 


Hanneli Hekel koop een patroon by haar.  R20.  Dis 'n heerlike patroon, goed uitgedink, goed geskryf, daar's stap-vir-stap fotos (of nie), sy  hekel 'n mooie ding van die patroon.  Nou wil sy dit met haar vriendinne deel.  Sy gee vir haar koffiedrink-vriend 'n afskrif.  Dis nie die einde van die wêreld nie, dis net R20 se verlies vir Petro Patroon (want koffievriendin koop mos nou nie). 


Maar nou voel sy op die hart gedruk om dit nog verder te deel, op haar liewe hekelgroepie.  Sy scan dit en laai op, binne ure download 50 lede die patroon.

R20 X 50 lede = R1000.  Wat Petro Patroon nou nie kry nie.  Dus verlies aan inkomste.  

Maar dit stop nie daar nie.  Net tien van daardie mense email die patroon vir tien ander mense ook.  

10 X 10 = 100 mense.


R20 X 100 = R2000.  Wat Petro ook nie kry nie, dus verdere verlies aan potensië inkomste.  

Een oulike dame deel dit op 'n internasionale hekelgroep.  500 mense laai dit af binne die eerste dag. 

R20 X 500 = R10 000.

Binne enkel ure/dag of twee nadat Hanneli Hekel so mededeelsaam was, het 650 mense nou die patroon gratis gekry!

Maar Petro Patroon het nie die R13 000 se inkoste gekry wat sy op geregtig is nie, teen R20 per patroon. 

Nou kan sy nie meer oorsee gaan nie. 

Of sy kan nie vir die kinders skoolklere koop of vir die skooltoer betaal nie.
Of sy kan nie die huishuur betaal nie of kos koop nie. 

Nou verloor sy haar huurhuis.  Of die kinders gaan honger skool toe.  Of sy kan nie medisyne koop nie.

Maar dis als reg, want Hanneli het genoeg omgegee om die patroon met aaalmal te deel, want dit is die regte, onselfsugtige, mededeelsame, Christelike ding om te doen. 

En DIT is waarom ons op Ons Hekel kopiereg respekteer, ongeag of 'n patroon uit 'n boek kom, 'n tydskrif, uit 'n aanlyn winkel, van 'n blog.

As dit gratis is, gee ons die  blog/webwerfskakel
(en so deel ons die pad na patrone met die grootste liefde).

As dit gekoop is, gee ons die tydskrif of boek se naam, of die aanlynwinkel of Ravelry-skakel.

En ons verstaan redelikheid, en die waarde van wetgewing, en stry nie daarteen nie, want dis iets wat in plek is om die samelewing teen homself te beskerm.

So beskerm ons die ontwerper, wat dan kan voortgaan om nog mooi patrone te kan ontwerp, en dit selfs nou en dan gratis sal weggee.